W Szamotułach, w malowniczej Wielkopolsce, znajdują się Placówki Opiekuńczo - Wychowawcze, które przez lata zyskały uznanie wśród lokalnej społeczności. Te instytucje, niegdyś znane jako Dom Dziecka Rodzina Maryi, obecnie są prowadzone przez Siostry Franciszkanki, które angażują się w zapewnienie profesjonalnej opieki i wychowania dla dzieci i młodzieży.
Placówki te nie tylko oferują bezpieczne schronienie, ale także stawiają na rozwój osobisty swoich podopiecznych, wspierając ich w procesie dorastania w sprzyjających warunkach.
Historia
Historia placówek opiekuńczo-wychowawczych w Szamotułach sięga roku 1920. Wówczas na fali inicjatywy Edmunda Dalbora powstał dom, który miał na celu wsparcie najmłodszych.
Rok później, w 1921, otworzono ochronkę przeznaczoną dla sierot, dając im ciepło i opiekę. Od stycznia 1922 roku, siostry zaczęły prowadzić szkołę, która początkowo miała charakter dwuklasowy i składała się z pięciu oddziałów. W kolejnych latach edukacja rozwijała się, a szkoła przekształciła się w oddziałową.
W roku szkolnym 1931/32 doszło do przekształcenia placówki w prywatną szkołę podstawową drugiego stopnia. Jednakże z wybuchem II wojny światowej w 1939 roku, siostry musiały opuścić dom, co było ogromnym wyzwaniem.
Po zakończeniu najciemniejszego okresu w dziejach Polski, w 1945 roku, Dom Dziecka wznowił swoją działalność po przerwie okupacyjnej. Przez następne cztery dekady, od 1950 do 1990 roku, zarząd nad placówką sprawowało Zrzeszenie Katolików „Caritas”.
W latach 1950-1970 miały miejsce próby przejęcia domu przez władze państwowe, co wprowadzało zamieszanie i destabilizację. Finalnie, w lipcu 1990 roku, Dom został przekazany pod zarząd Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi, co oznaczało nowy rozdział w historii tej ważnej instytucji.
Placówki Opiekuńczo – Wychowawcze SYCHEM, NEGEB i KANAAN
W Szamotułach, w okresie międzywojennym, w jesieni 1920 roku, powstał Dom Dziecka Rodzina Maryi. Jego utworzeniem zajął się ówczesny Prymas Polski, ks. kardynał Dalbor. Rok później Towarzystwo Opieki skierowało pierwsze sieroty do placówki, co zapoczątkowało działalność Ochronki dla sierot, a po wojennej przerwie, wznowienie funkcjonowania Domu Dziecka, które było prowadzone przez Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek nieprzerwanie od 1945 roku.
Początkowo, w 1921 roku, siostry zajmowały się wyłącznie sierocińcem, który przyjął 60 dzieci. W kolejnych miesiącach, w styczniu 1922 roku, rozwinęły ofertę edukacyjną, otwierając dwuklasową szkołę. W 1931 roku placówka przekształciła się w prywatną szkołę podstawową II stopnia, do której uczęszczało również dzieci z miasta, co zwiększyło liczbę uczniów do około 300.
Oprócz nauczania, siostry zarządzały internatem, w którym przebywało do 60 dzieci. Jednak piękne dzieło sióstr zostało przerwane przez II wojnę światową. Na początku września 1939 roku sierociniec był już zamieszkały przez 159 dzieci i 24 siostry. Wkrótce po wybuchu wojny Niemcy zaczęli interesować się placówką.
Dnia 12 grudnia 1939 roku siostry otrzymały nakaz opuszczenia domu w styczniu 1940 roku, a dzieci zostały ewakuowane do różnych miejsc, takich jak Poznań czy Warszawa. Niektóre siostry zdążyły wrócić do swoich rodzin, a trzy z nich spędziły kilka miesięcy w obozie w Bojanowie. Gdy w lutym 1945 roku siostry powróciły, zastały swój dom zdewastowany i obrabowany.
Nie poddały się jednak zniechęceniu. Energicznie przystąpiły do odbudowy placówki, przyjmując na wiosnę 1946 roku sieroty wojenne z Sambora, a także dzieci od Wydziału Oświaty w Poznaniu i Warszawie. Sierociniec stał się Domem Dziecka, a po wojnie zaszły znaczące zmiany, które wpłynęły na warunki pracy w placówce.
W 1954 roku Dom Dziecka przyjął 140 wychowanków w przedziale wiekowym od 3 do 18 lat, w tym dzieci przedszkolne, a także młodzież uczęszczającą do Liceum Ogólnokształcącego. Uczniowie korzystali z nauczania w szkołach podstawowych. W latach 1950-1990, placówka była zarządzana przez Zrzeszenie Katolików „Caritas”, co wiązało się z trudnymi czasami oraz próbami odebrania Domu Sióstr przez władze państwowe. Mimo tych przeciwności, Dom przetrwał wszystkie burze dziejowe, a w lipcu 1990 roku przeszedł w pełni pod zarząd Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi.
Placówki
Dom Dziecka Rodzina Maryi powstał w mieście Szamotuły jesienią 1920 roku. Inicjatywa jego utworzenia wyszła od ówczesnego Prymasa Polski, ks. kardynała Dalbora. Już w 1921 roku pierwsze sieroty zaczęły przybywać pod opiekę Sióstr, co zaowocowało utworzeniem Ochronki dla sierot, a później, po kilku latach przerwy spowodowanej okupacją, wznowieniem działalności jako Dom Dziecka, który jest prowadzony przez Zgromadzenie bez przerwy od 1945 roku.
W pierwszym roku swojego funkcjonowania siostry opiekowały się jedynie sierocińcem, przyjmując 60 dzieci. Jednak już w styczniu 1922 roku rozpoczęły prowadzenie szkoły, początkowo dwuklasowej, a następnie oddziałowej. W roku szkolnym 1931/32 placówka ta przekształciła się w prywatną szkołę podstawową II stopnia, a w sierocińcu przebywało wówczas 150 dzieci. Szkołę regularnie uczęszczały również dzieci z miasta, co doprowadziło do momentu, kiedy liczba uczniów przekraczała 300.
Siostry prowadziły również internat dla swoich wychowanków, którzy uczęszczali do gimnazjum, a ich liczba wynosiła do 60. Współpraca Sióstr w tym okresie przynosiła piękne efekty, jednak została przerwana przez wybuch II wojny światowej. We wrześniu 1939 roku w ośrodku przebywało 159 dzieci oraz 24 siostry. Niemcy od samego początku interesowali się działalnością zakładu. Dnia 12 grudnia 1939 roku siostry otrzymały rozkaz opuszczenia placówki do stycznia 1940 roku. Dzieci zostały wówczas przeniesione do poznańskich i warszawskich domów.
Później część sióstr udała się do Warszawy, a inne wróciły do swoich rodzinnych domów. Dwie siostry spędziły kilka miesięcy w obozie w Bojanowie. Kiedy 20 lutego 1945 roku pierwsze siostry powróciły, znalazły dom w opłakanym stanie, z wieloma zniszczonymi urządzeniami. Mimo tego, szybko przystąpiły do pracy, przyjmując w wiosną 1946 roku dzieci ewakuowane z Sambora, które były przesyłane przez Wydział Oświaty w Poznaniu i Warszawie.
Placówka została przekształcona w Dom Dziecka. Po wojnie zaszły ogromne zmiany społeczne oraz gospodarcze, co wpłynęło na warunki działania ośrodka. W 1954 roku w Domu Dziecka przebywało 140 wychowanków w przedziale wiekowym od 3 do 18 lat, a jedną trzecią stanowiły dzieci w wieku przedszkolnym. 11 wychowanków uczęszczało do Liceum Ogólnokształcącego, pozostała część dzieci brała udział w zajęciach szkoły podstawowej.
Dom, w latach 1950–1990, był zarządzany przez Zrzeszenie Katolików „Caritas”. Był to czas pełen trudności oraz napięć; szczególnie dramatyczne były lata 1950-1970, kiedy to władze państwowe podejmowały działania mające na celu odebranie placówki siostrom. Jednakże, mimo przeciwności, Dom przetrwał burzliwe lata aż do momentu, kiedy w lipcu 1990 roku przeszedł całkowicie pod zarząd Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi.
Pozostałe obiekty w kategorii "Inne obiekty":
Budynek Poczty Polskiej w Szamotułach | Dom przy ulicy Rynek 10 w Szamotułach | Sparta Szamotuły | Lądowisko Szamotuły-Szpital | Świdlin | Młyn Żytni w Szamotułach | Budynek dawnej pastorówki i dawnego szpitala Diakonisek w Szamotułach | Stadion im. Stanisława Kurowskiego w Szamotułach | Szamotuły (stacja kolejowa) | I Liceum Ogólnokształcące im. ks. Piotra Skargi w SzamotułachOceń: Placówki Opiekuńczo – Wychowawcze w Szamotułach