Grzegorz Snopek z Szamotuł

Pochodząc z rodziny mieszczan, Snopek rozpoczął swoją akademicką ścieżkę, zapisując się jako student na Akademię Krakowską w 1499 roku jako „Gregorius Mathie de Schamothuli Posnaniessis”. W 1506 roku uzyskał tytuł magistra artium na wydziale filozoficznym, co otworzyło przed nim drzwi do dalszej kariery akademickiej. Po ukończeniu studiów wykładał na Wydziale Sztuk Wyzwolonych. Zaledwie rok później, w 1507, przeniósł się do Gniezna, gdzie objął stanowisko rektora szkoły katedralnej, pozostając tam do 1509 roku.

Po powrocie do Krakowa ponownie podjął nauczanie na Wydziale Sztuk Wyzwolonych. W 1510 roku został rektorem szkoły na Wawelu, łącząc tę rolę z wykładowstwem na Wydziale Filozoficznym. Snopek był także wikarym w katedrze na Wawelu w latach 1512–1513, po czym w 1513 roku wyjechał na studia za granicą, zyskując tam doktorat dekretów. Po powrocie w 1516 roku dołączył do Wydziału Prawa Akademii Krakowskiej.

Jego działalność akademicka i duchowna nabrała rozpędu, a w 1519 roku został altarzystą w kościele akademickim św. Anny w Krakowie, a w 1520 roku objął seniorat Bursy Długosza. W tym samym roku, miej ąc wiele do zrealizowania, pełnił role penitencjarza i kaznodziei w katedrze na Wawelu. W kolejnych latach, w 1521, zdobył tytuł profesora zwyczajnego na Wydziale Prawa, gdzie przez wiele lat wkładał znaczący wkład w nauczanie.

W 1526 roku, dzięki dekretowi królewskiemu, Snopek zyskał prebendę kanonicką w Poznaniu. Jego wracająca działalność w Akademii Krakowskiej miała miejsce pod koniec 1527 roku, a w 1533 roku biskup Jan Latalski przyznał mu tytuł archidiakona poznańskiego. W tym okresie Grzegorz Snopek stał w obliczu wyzwań związanych z rozprzestrzenianiem się luterańskich idei w Wielkopolsce, co zmusiło go do podjęcia działań mających na celu ochronę tradycyjnych wartości edukacyjnych Akademii Lubrańskiego.

W 1530 roku, Snopek utworzył fundację, której celem było wsparcie dwóch studentów z Szamotuł lub ich najbliższego otoczenia. Fundacja, zatwierdzona przez biskupa w 1534 roku, zapewniała stypendium na okres trzech lat, jednakże wiązała się również z obowiązkiem pracy na rzecz lokalnej społeczności. Dodatkowo, ustanowił fundację na potrzeby Collegium Minus.

Punktem zwrotnym w jego karierze był wybór na rektora Akademii Krakowskiej w październiku 1537 roku, co powtórzył w kwietniu 1538 roku. W tym samym roku przeniósł się do Poznania, obejmując stanowisko wikariusza generalnego biskupa poznańskiego Stanisława Oleśnickiego. W 1540 roku został proboszczem w kościele św. Mikołaja w Krakowie, równocześnie kontynuując wykłady na Wydziale Prawa.

Grzegorz Snopek pozostawił po sobie dziesięć książek, wydanych w Krakowie pomiędzy 1524 a 1541 rokiem, które w większej części dotyczyły zagadnień prawniczych. Jego życie zakończyło się w lipcu 1541 roku w Poznaniu, a daty jego śmierci są przedmiotem delikatnych nieścisłości; według Henryka Przybylskiego zmarł on 15 lipca. W swoim testamencie zapisał znaczne kwoty na rzecz kościołów św. Anny oraz św. Mikołaja w Krakowie, kolegiaty, szpitala w Szamotułach oraz dla ubogich.