Andrzej Duks

Wojsko i służby mundurowe

Andrzej Piotr Duks, urodzony 6 listopada 1962 roku w Szamotułach, to wybitny generał dywizji w Wojsku Polskim. Jego kariera wojskowa jest bogata i pełna osiągnięć, a jego doświadczenie obejmuje różne istotne stanowiska w strukturach armii.

Przez lata, Duks pełnił funkcję szefa sztabu i zastępcy dowódcy w 9 pułku zmechanizowanym oraz 6 Brygadzie Kawalerii Pancernej od 1995 do 1999 roku. Następnie, w latach 2002–2005, był szefem sztabu 16 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej, gdzie przyczynił się do znaczących reform i modernizacji jednostki.

W swoim dorobku ma także pracę na stanowisku szefa Zarządu Planowania Rozwoju Sił Zbrojnych w Generalnym Zarządzie Planowania Strategicznego – P5 w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego w latach 2005–2007. Dodatkowo, w latach 2010–2012, Duks był szefem Inspektoratu Uzbrojenia Ministerstwa Obrony Narodowej, co dowodzi jego wpływu na rozwój i zaopatrzenie armii.

Życiorys

Wykształcenie

Andrzej Duks ukończył Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu w 1985 roku. Następnie rozwijał swoje kwalifikacje, realizując studia podyplomowe w Akademii Obrony Narodowej w 1994 roku oraz uczestnicząc w kursie taktyczno-operacyjnym w tej samej akademii w 1999 roku. W 2002 roku zdobył wiedzę w zakresie dowodzenia, kończąc studia w United States Army Command and General Staff College, z siedzibą w Fort Leavenworth, w Stanach Zjednoczonych. Duks brał udział również w kursie CIMIC w NATO w Oberammergau oraz w kursie SERA przygotowanym dla kadry zarządzającej w École Militaire w Paryżu.

Służba wojskowa

Kariera wojskowa Andrzeja Duksa rozpoczęła się w 1985 roku, kiedy to objął stanowisko dowódcy plutonu rozpoznania, a później dowódcy kompanii rozpoznawczej w 12 pułku zmechanizowanym w Gorzowie Wielkopolskim. Po ukończeniu AON, jego dalsza kariera przebiegała w Stargardzie Szczecińskim, gdzie pełnił funkcje: starszego oficera operacyjnego (1994) oraz szefa sztabu – zastępcy dowódcy 9 pułku zmechanizowanego i 6 Brygady Kawalerii Pancernej w latach 1995–1999. W 1999 roku Duks objął stanowisko szefa Wydziału Współpracy Cywilno-Wojskowej (CIMIC) w 12 Dywizji Zmechanizowanej, którą to funkcję pełnił do roku 2001.

W 2002 roku, po przeniesieniu do Elbląga, został szefem sztabu 16 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej. W okresie od 18 lipca 2004 do 1 lutego 2005 uczestniczył w III zmianie Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku, pełniąc rolę szefa sztabu Wielonarodowej Dywizji Centrum–Południe.

Od 1 marca 2005 roku Duks pracował w Warszawie w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego, na stanowisku szefa Zarządu Planowania Rozwoju Sił Zbrojnych w ramach Generalnego Planowania Strategicznego – P5. Potem, jako zastępca szefa Zarządu Planowania Strategicznego, zdobywał zaufanie i uznanie. W dniu 11 listopada 2006 roku został mianowany na stopień generała brygady przez Lecha Kaczyńskiego. W latach 2007–2010 był dyrektorem Departamentu Polityki Zbrojeniowej w Ministerstwie Obrony Narodowej i współuczestniczył w tworzeniu nowego systemu pozyskiwania uzbrojenia dla Sił Zbrojnych.

1 marca 2010 roku otrzymał stanowisko radcy-koordynatora w MON ds. uzbrojenia i modernizacji, a 1 stycznia 2011 roku objął funkcję szefa Inspektoratu Uzbrojenia. 9 sierpnia 2011 roku prezydent Bronisław Komorowski mianował Duks na stopień generała dywizji, a akt mianowania odebrał w dniu 11 listopada 2006 roku. 10 stycznia 2012 roku przewodniczył polsko-amerykańskim rozmowom, których celem było ulepszenie sieci dostaw uzbrojenia do Polski.

W dniu 28 września 2012 roku, w obecności Waldemara Skrzypczaka, Duks przekazał obowiązki szefa Inspektoratu Uzbrojenia gen. bryg. Sławomirowi Szczepaniakowi. Z dniem 28 stycznia 2013 roku, z uwagi na odejście z czynnej służby, został uroczyście pożegnany przez ministra obrony narodowej Tomasza Siemoniaka oraz szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, generała Mieczysława Cieniucha, otrzymując pamiątkowy ryngraf.

Andrzej Duks zakończył służbę wojskową 31 stycznia 2013 roku, mając 51 lat. 15 sierpnia tego samego roku został uhonorowany ryngrafem na dziedzińcu Belwederu w Warszawie przez prezydenta RP Bronisława Komorowskiego. Obecnie, Duks jest żonaty i ma dwóch synów. Zna dwa języki obce: angielski i niemiecki, a do jego pasji należą wędkarstwo, siatkówka, koszykówka, bieganie oraz czytanie książek.

Awanse

W życiorysie Andrzeja Duksa wyróżnia się kilka istotnych stopni wojskowych, które świadczą o jego awansach w służbie. Oto kluczowe daty i osiągnięcia w jego karierze:

  • podporucznik – 1985,
  • generał brygady – 11 listopada 2006,
  • generał dywizji – 9 sierpnia 2011.

Ordery i odznaczenia

Andrzej Duks, w trakcie swojej kariery, został odznaczony wieloma prestiżowymi medalami i odznaczeniami, które potwierdzają jego zasługi oraz zaangażowanie w służbę narodową. Jego osiągnięcia i wyróżnienia to nie tylko osobiste sukcesy, ale również dowód uznania dla jego wysiłków na rzecz bezpieczeństwa kraju.

  • srebrny Krzyż Zasługi – (2004),
  • Gwiazda Iraku,
  • Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” – (2012),
  • Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
  • srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
  • brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
  • srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
  • brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
  • Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku,
  • Medal XXX-lecia Związku Żołnierzy Wojska Polskiego – (2012),
  • Odznaka „Za wierną służbę pod sztandarami” – Bułgaria,
  • Odznaka pamiątkowa 6 Brygady Kawalerii Pancernej – 1995, ex officio,
  • Odznaka pamiątkowa 16 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej – 2002, ex officio.

Te liczne odznaczenia świadczą o jego wkładzie w budowanie i obronę suwerenności narodowej oraz o nieustannej gotowości do działania na rzecz kraju i jego obywateli. Andrzej Duks pozostaje wzorem do naśladowania dla przyszłych pokoleń.

Przypisy

  1. Jasiński 2014, s. 152.
  2. Jasiński 2014, s. 19.
  3. Jasiński 2013, s. 171.
  4. Jasiński 2013, s. 8.
  5. Jasiński 2012, s. 147.
  6. Jasiński 2011, s. 71.
  7. Jasiński 2011, s. 24.
  8. Komorowski 2007, s. 262.
  9. Komorowski 2006, s. 87.
  10. M.P. z 2011 r. nr 84, poz. 862 – pkt 2.
  11. M.P. z 2006 r. nr 87, poz. 895.
  12. M.P. z 2004 r. nr 34, poz. 593 – pkt 43.
  13. Jasiński 2012, s. 25.

Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":

Władysław Filipiak (pilot) | Maksymilian Ciężki | Marian Orlik | Michał Ratajczak

Oceń: Andrzej Duks

★★★★★
Średnia ocena:4.46 Liczba ocen:8