Michał Ratajczak, znany również jako Marian Rada, to postać o niezwykłej historii i odwadze. Urodził się 20 sierpnia 1897 roku w malowniczych Szamotułach, gdzie stawiał pierwsze kroki w życiu. Był starszym sierżantem pilotem w siłach zbrojnych Wojska Polskiego. Jego działalność nie ograniczała się jedynie do służby wojskowej, ponieważ odegrał istotną rolę jako uczestnik wojny polsko-bolszewickiej.
Ratajczak to również kawaler Orderu Virtuti Militari, najwyższego odznaczenia wojskowego przyznawanego za męstwo i odwagę na polu walki. Jego osiągnięcia są dowodem na to, jak wielkie znaczenie miała jego postawa dla historii Polski.
Życiorys
Michał Ratajczak urodził się 20 sierpnia 1897 roku w malowniczych Szamotułach, w rodzinie Jana oraz Wiktorii z Augusiaków. Po ukończeniu szkoły rzemieślniczej rozpoczął pracę jako szofer, co stanowiło wówczas jego pierwsze kroki na ścieżce zawodowej. Po wybuchu I wojny światowej w 1916 roku został powołany do odbycia służby w armii niemieckiej, co miało kluczowe znaczenie dla jego dalszego losu.
W trakcie walk na froncie zachodnim, 10 maja 1917 roku, został wzięty do niewoli przez wojska francuskie. Nie zniechęciło go to jednak do działania. W maju 1918 roku podjął decyzję o wstąpieniu do Armii Polskiej we Francji. W marcu 1919 roku ukończył szkołę lotniczą w Pau, a następnie kontynuował naukę w Cazeaux. Jego podróż do ojczyzny odbyła się w ramach składu 581 Eskadry Salmsonów.
W Wojsku Polskim objął rolę instruktora w Oficerskiej Szkole Obserwatorów Lotniczych w Warszawie. Niestety, z powodu trudnej sytuacji na froncie, działalność Szkoły została wkrótce zawieszona. W wyniku tego kroku, wszyscy członkowie kadry oraz słuchacze zostali przydzieleni do 4 eskadry wywiadowczej, znanej jako „Toruńska”, gdzie wzięli udział w działaniach wojennych podczas konfliktu polsko-bolszewickiego.
Po zakończeniu tych działań wojennych, Michał Ratajczak został przeniesiony do 10 eskadry wywiadowczej na Ławicy. W 1922 roku rozpoczął przeszkolenie w Szkole Lotników w Bydgoszczy, a następnie pełnił funkcję instruktora w Wyższej Szkole Pilotów w Grudziądzu. W roku 1925 pracował także jako pilot-oblatywacz w Zakładach Mechanicznych E. Plage i T. Laśkiewicz w Lublinie.
10 maja 1928 roku Michał Ratajczak zdecydował się na powrót do swojego prawdziwego nazwiska, a także został przydzielony do 211 Eskadry Bombowej. Od 1929 roku pełnił rolę pilota w 31 eskadrze liniowej 3. pułku lotniczego z siedzibą w Poznaniu. Jego życie zawodowe ewoluowało w atmosferze miłości do lotnictwa i zaangażowania w rozwój polskiego wojskowego lotnictwa.
Ordery i odznaczenia
Michał Ratajczak został uhonorowany wieloma odznaczeniami, które podkreślają jego wybitne zasługi oraz zaangażowanie w dzieło niepodległości. Oto lista jego odznaczeń:
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 3954,
- Medal Niepodległości – 17 września 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
- Brązowy Krzyż Zasługi,
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
- Miecze Hallerowskie,
- Polowa Odznaka Obserwatora nr 127 – 6 lutego 1935 „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918–1920”,
- Medal Zwycięstwa,
- francuski Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny.
Przypisy
- Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 02.11.2023 r.]
- Januszewski 2019 ↓, s. 369.
- Romeyko 1933 ↓, s. 149.
- Zieliński, Wójcik 2005 ↓, s. 160.
- M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249 jako st. sierż. Rada Ratajczak Michał.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 06.02.1935 r., s. 6.
- a b c Kolekcja ↓, s. 3.
- a b c Kolekcja ↓, s. 1 foto.
- a b Kolekcja ↓, s. 1.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Andrzej Duks | Władysław Filipiak (pilot) | Maksymilian Ciężki | Marian OrlikOceń: Michał Ratajczak