Jan Studniarski


Jan Władysław Studniarski, znany również jako herbu Pobóg, urodził się 21 marca 1876 roku w Szamotułach, a zmarł 23 stycznia 1946 roku w Krakowie. Jest to postać, którą należy wyjątkowo docenić w kontekście polskiej historii techniki. Był on nie tylko wybitnym elektrotechnikiem, ale także uznawanym profesorem i pionierem elektryfikacji naszego kraju.

Studniarski pełnił funkcję pierwszego dyrektora Elektrowni Miejskiej w Tarnowie między 1910 a 1920 rokiem, co stanowi istotny wkład w rozwój infrastruktury energetycznej. Jego osiągnięcia w dziedzinie elektryczności miały znaczący wpływ na rozwój technologiczny tego regionu. Ponadto, w latach 1922-1924 pełnił zaszczytną rolę rektora Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie, co dowodzi jego zaangażowania w kształcenie przyszłych pokoleń specjalistów w tej dziedzinie.

Warto również wspomnieć, że Jan Studniarski przez pewien czas pełnił funkcję wiceprezydenta Poznania, co podkreśla jego znaczenie w polskim życiu społecznym i technicznym. Jego dziedzictwo wciąż jest odczuwalne w różnych dziedzinach elektrotechniki i inżynierii w Polsce.

Życiorys

Jan Studniarski był osobą o bogatym życiorysie. Urodził się w rodzinie, w której duże znaczenie miały wykształcenie i tradycja. Jego ojcem był Feliks (1835–1886), lekarz pracujący w Szamotułach. Ważną rolę w jego życiu odgrywała także rodzina, a jego stryjem był Wincenty, a bratem Stefan Tadeusz.

Po ukończeniu w 1894 roku Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, Jan podjął dalszą edukację na niemieckich politechnikach, studiując w latach 1894–1900. Kształcił się na Oddziale Elektrotechnicznym Wydziału Maszynowego, co zaowocowało uzyskaniem dyplomu inżyniera elektryka 16 stycznia 1902 roku. W 1905 roku zdobył tytuł doktora inżynierii.

W latach 1905–1909 Jan Studniarski pracował jako asystent w laboratorium elektrotechnicznym w Berlinie. Z kolei w latach 1907–1909 był docentem na Wojskowej Akademii Technicznej w Berlinie, gdzie uczył przedmiotów związanych z elektrotechniką. Wykorzystywał swoją wiedzę w wielu różnych rolach, co obdarzyło go dużym zaufaniem i szacunkiem w środowisku naukowym.

W lutym 1912 roku objął stanowisko kierownicze w Kolei Elektrycznej w Tarnowie, a 2 lipca 1914 roku został dyrektorem tarnowskich Miejskich Zakładów Elektrycznych. W 1919 roku przez cztery miesiące pełnił funkcję wiceprezydenta Poznania. 9 czerwca 1920 roku mianowano go profesorem zwyczajnym elektrotechniki na Akademii Górniczej w Krakowie.Na AGH zreorganizował Zakład Elektrotechniki, tworząc w nim nowoczesne laboratorium elektrotechniczne.

W 1923 roku Jan został członkiem korespondentem Wydziału Nauk Mechanicznych Akademii Nauk Technicznych w Warszawie. Jako współtwórca Akademii Górniczej, w latach 1922–1924 pełnił funkcję drugiego w historii rektora tej uczelni. Jego kariera została przerwana w 1939 roku, kiedy to, w ramach Sonderaktion Krakau, został uwięziony przez gestapo i przewieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. Został zwolniony 8 lutego 1940 roku z grupą najstarszych profesorów.

Po wojnie, gdy wrócił do Krakowa, Jan wykładał w Państwowej Szkole Technicznej Górniczo-Hutniczo-Mierniczej, a także pracował w oddziale elektrotechnicznym Zakładów Badań Materiałów. Od stycznia 1943 roku kierował laboratorium tych zakładów. Po zakończeniu okupacji niemieckiej, 1 czerwca 1945 roku, objął Katedrę Elektrotechniki na AGH i przywrócił działania jej Zakładu. Wspierał rozwój przemysłowych zakładów związanych z elektroniką.

Jan Studniarski zmarł 23 stycznia 1946 roku, a pochowano go na cmentarzu Rakowickim w Krakowie 29 stycznia 1946 roku. W jego życiu prywatnym warto zaznaczyć, że był żonaty z Anną z Lipińskich, a ich małżeństwo nie doczekało się potomstwa. W 1928 roku został odznaczony Medalem Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości za swoje osiągnięcia i wkład w rozwój nauki oraz techniki w Polsce.

Przypisy

  1. Bracia Studniarscy – szamotulanie, którzy przysłużyli się nauce – POZNAJ SWOJE MIASTO [online] [dostęp 24.05.2020 r.]
  2. Akt małżeństwa parafii Pogrzela 1865 [online].
  3. Jan Studniarski. Nekrolog. „Dziennik Polski”, s. 12, nr 27 z 27.01.1946 r.

Oceń: Jan Studniarski

Średnia ocena:4.45 Liczba ocen:23