Roman May, ur. 24 stycznia 1846 r. w Szamotułach, a zmarły 2 kwietnia 1887 r. w Poznaniu, był osobą o niezwykle bogatym dorobku zawodowym oraz społecznym.
Był chemikiem, który znacząco przyczynił się do rozwoju tej dziedziny nauki w Polsce. Oprócz swojej działalności naukowej, May był również nauczycielem i pełnił istotną rolę w edukacji kolejnych pokoleń.
Nie ograniczał się jedynie do pracy akademickiej; był także działaczem społecznym i przemysłowcem, angażującym się w różnorodne inicjatywy na rzecz swojej społeczności.
Życiorys
Roman May był dzieckiem szamotulskiego dekarza Jana Maya oraz Zuzanny z rodu Werner. Rozpoczął swoją edukację w 1858 roku w poznańskim Gimnazjum św. Marii Magdaleny. Niestety, w 1863 roku został wydalony z tej szkoły z powodu swojego zaangażowania w powstanie styczniowe. Maturę udało mu się zdać w 1869 roku w Głogowie, a następnie rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim, które pomyślnie zakończył w 1874 roku, uzyskując tytuł doktora.
Zaraz po ukończeniu studiów przez pewien czas pracował jako asystent wybitnego biologa Ferdinanda Cohna. W roku szkolnym 1875/76 podjął się nauczania chemii w gimnazjum realnym w Poznaniu. Jednakże, w 1873 roku, niemieckie władze zaborcze postanowiły go zwolnić za nieodmawianie modlitwy w języku niemieckim. Po tym nieprzyjemnym doświadczeniu May udał się do Saksonii, w okolice Drezna, gdzie podjął pracę w fabryce chemicznej. Zdobywszy wiedzę na temat tamtejszych metod produkcji, powrócił do Poznania, gdzie dzięki wsparciu finansowemu swojego teścia, Antoniego Kratochwila, zainwestował w budowę rozwijającej się fabryki nawozów fosforowych.
Zakład ten znajdował się na Starołęce i stał się bardzo rentowny, a z czasem jego działalność została przeniesiona do Lubonia.
Roman May był również aktywny w licznych towarzystwach naukowych, z których najważniejsze to Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk. Od 1883 roku pełnił tam funkcję kierownika zbiorów przyrodniczych, a od 1886 roku był sekretarzem Wydziału Przyrodniczego. W ramach tej organizacji prowadził liczne bezpłatne wykłady na temat geologii, chemii i biologii. Dodatkowo, w latach 1882–84 prowadził kursy gorzelniane w Wyższej Szkole Rolniczej w Żabikowie.
Jego zaangażowanie w życie społeczne i techniczne miasta obejmowało także uczestnictwo w pracach Towarzystwa Technicznego, Pożyczkowego oraz Przemysłowego. Ponadto kierował Wydziałem Technicznym Centralnego Towarzystwa Gospodarczego oraz wielu innych instytucjach.
Po jego śmierci Roman May został pochowany na cmentarzu świętomarcińskim w Poznaniu. W trakcie II wojny światowej, kiedy cmentarz został zlikwidowany, jego szczątki przeniesiono do Lubonia, gdzie spoczywa do dzisiaj. Warto także wspomnieć, że jego córka, Stanisława, była żoną Cyryla Ratajskiego.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Stefan Tadeusz Studniarski | Jan Studniarski | Beata Doczekalska | Janusz Kroszel | Jacek Proszyk | Antoni Marian Stefański | Jan Jonston | Robert Wrembel | Bolesław Jerzykiewicz | Mateusz z SzamotułOceń: Roman May