Bronisław Edward Sydow

---

Życiorys

Bronisław Edward Sydow pochodził z rodziny o bogatych tradycjach. Był wnukiem znanego kartografa Edwarda von Sydow oraz synem Józefa, adwokata. Około 1914 roku, wspólnie z bratem Marianem Wincentym, podjął decyzję o emigracji do Stanów Zjednoczonych, skąd później kierował swoje kroki do Ameryki Południowej.

W trakcie kilkuletniego pobytu w Boliwii, Peru, Paragwaju oraz Chile, możliwe, że rozpoczął studia na uniwersytecie w Santiago. W tym czasie jego prace były publikowane w chilijskich czasopismach. W roku 1918, po owocnych latach spędzonych w Ameryce, wrócił do Polski, zakładając nowy rozdział w Warszawie.

Przypadek sprawił, że około 1932–1933 roku odwiedził Finlandię w celach handlowych. W 1933 roku podczas wystawy w Mediolanie, miał zaszczyt zorganizować polski pawilon, co podkreślało jego zaangażowanie w promowanie polskiej kultury. Dwa lata później opublikował hiszpańską wersję pracy El puerto de Gdynia, a także przetłumaczył na ten język wiersz C.K. Norwida Fortepian Szopena.

W czasie II wojny światowej, pełnił funkcję honorowego konsula Paragwaju i Hondurasu w Warszawie. Niestety, po wypowiedzeniu przez te kraje wojny Niemcom w 1941 roku, został aresztowany. Jego pobyt w areszcie trwał kilka miesięcy, gdzie więziono go na Pawiaku oraz w więzieniu na Rakowieckiej. Udało mu się jednak odzyskać wolność dzięki zły stanowi zdrowia. Po wyjściu na wolność, osiedlił się w Milanówku i podjął pracę dla warszawskiej firmy Nasierowski i S-ka.

W 1943 roku, stworzony przez niego tajny odpis z kolekcji chopinowskiej Édouarda Ganche’a, została zaprezentowany w Bibliotece Jagiellońskiej. Po zakończeniu II wojny światowej, Bronisław Edward Sydow związał się z Instytutem Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie w 1946 roku pełnił funkcję sekretarza, a w 1947 roku został członkiem zarządu instytutu. Uczestniczył w intensywnych poszukiwaniach zbiorów chopinowskich, które zostały wywiezione przez Niemców na Śląsk, toczył również działania mające na celu zwrot serca Chopina do kościoła św. Krzyża.

Był inicjatorem Międzynarodowego Festiwalu Chopinowskiego, który zorganizowano po raz pierwszy w 1946 roku w Dusznikach-Zdroju. Angażował się w wystawy poświęcone Chopinowi oraz publikował w prasie artykuły dotyczące jego twórczości. Ponadto, jego działania obejmowały zakupy pamiątek chopinowskich za granicą, w tym cennych dokumentów, takich jak list Mikołaja Chopina z 1790 roku.

W 1949 roku zredagował pierwszą bibliografię chopinowską (Bibliografia F.F. Chopina, Warszawa 1949, suplement 1954). Wspólnie z Mieczysławem Idzikowskim przygotował książkę Portret Chopina: antologia ikonograficzna (Kraków 1953, 2. wydanie 1964, tłumaczenie francuskie 1953). Doprowadził również do wydania korespondencji Fryderyka Chopina w dwutomowym zestawieniu, które zostało ukończone przez Janusza Mikettę i obejmowało zarówno listy kompozytora, jak i korespondencję osób, które się z nim kontaktowały (Korespondencja F. Chopina, Warszawa 1955).

W 1945 roku zaangażował się w kontrowersyjną sprawę dotyczącą rzekomych listów Chopina do Delfiny Potockiej, przygotowując dla Instytutu Fryderyka Chopina szesnastostronicową opinię z wątpliwościami co do ich autentyczności. Andrzej Edward Sydow pozostawił po sobie cenny ślad w historii polskiej kultury.

Materiał archiwalny Bronisława Edwarda Sydowa można znaleźć w PAN Archiwum w Warszawie pod sygnaturą III-23.

---

Oceń: Bronisław Edward Sydow

---